رفع شبهه در باب وحدت

در این نشست با بررسی مسئلۀ اتحاد و وحدت و بیان آیۀ 64 سورۀ آل عمران «قُلْ یا أَهْلَ الْکِتابِ تَعالَوْا إِلی‏ کَلِمَةٍ سَواءٍ بَیْنَنا وَ بَیْنَکُمْ أَلاَّ نَعْبُدَ إِلاَّ اللَّهَ وَ لا نُشْرِکَ بِهِ شَیْئاً وَ لا یَتَّخِذَ بَعْضُنا بَعْضاً أَرْباباً مِنْ دُونِ اللَّهِ فَإِنْ تَوَلَّوْا فَقُولُوا اشْهَدُوا بِأَنَّا مُسْلِمُونَ؛ بگو ای اهل کتاب بیایید بر سر سخنی که میان ما و شما یکسان است بایستیم که جز خدا را نپرستیم و چیزی را شریک او نگردانیم و بعضی از ما بعضی دیگر را به جای خدا به خدایی نگیرد پس اگر [از این پیشنهاد] اعراض کردند، بگویید شاهد باشید که ما مسلمانیم [نه شما]» افراد به کنار گذاردن اختلاف ها و تضارب آرا در ارتباط با تشابه ها دعوت شدند.

رقیه مومن، عضو هیئت علمی پردیس سخنران این نشست گفت: قرآن هدف از وحدت را برابری مطرح می کند و در بحث وحدت، برتری یک گروه بر دیگری را نمی پذیرد. بنابراین در میز مذاکرات وحدت نباید یک گروه به ذلت کشیده شود. آنچه در ارتباط با وحدت شیعه و سنی مطرح می شود این است که قرائت زیارت عاشورا و بیان «اللهم العن اولا ثم ثانیا و ثالثا و رابعا و العن یزید خامسا» بحث تک تک افراد نیست، بحث جریان اولی و دومی و.. است که منجر به پنجمی می شود. شیعه و سنی در ایران کنار هم بدون هیچ مسئله ای زندگی می کنند. باید بین بحث های علمی شیعه و سنی و بیان ناسزا تفاوت قائل شد. حضرت آیت الله وحید خراسانی در جلسه های بحث شان، بیان ناسزا به خلفا را ممنوع اعلام و فرمودند در بحث های علمی بیان عبارت های ناسزا شایسته نیست.

وی در ادامه افزود: آنچه در بحث وحدت اهمیت دارد پاسخ به این سوال است که مخالفان وحدت مسلمین از این اختلاف به چه نتایجی رسیده اند و از اتحاد خود چه نتایجی را کسب کرده اند؟