نقد و بررسی کتاب از کیمیای مهر او در خانه کتاب و ادبیات ایران

در این مراسم دکتر مهدیه مهدوی کنی، عضو هیات علمی دانشگاه امام صادق(ع)- پردیس خواهران ضمن اشاره به روایت زیبا و دلنشین کتاب مزبور، بیان کرد: روایت‌های کتاب نشان می‌دهد که چگونه مادری جوان، با ایثار و همراهی، همسرش را در سخت‌ترین شرایط یاری کرد و رشد ایمانی و معنوی‌اش را در کنار او پیمود. حتی در جزئی‌ترین امور زندگی از آشپزی و کارهای خانه تا همراهی در مسیرهای سخت علمی و سیاسی، این همدلی آشکار بوده است. شاید همین همراهی مادرانه بود که سبب شد شخصیت آیت‌الله مهدوی کنی در مسیر پرچالش مبارزه، سیاست و علم، لطمه نبیند و همواره بر مدار اخلاق بماند.

در ادامه دکتر برادران، عضو هیأت علمی دانشگاه امام صادق(ع)- پردیس خواهران افزود: کتاب «از کیمیای مهر او» نشان می‌دهد که انسان ایرانی در دوره‌های مختلف تاریخی همواره با تنگناها و دشواری‌هایی روبه‌رو بوده، اما با خرد و خلاقیت این دشواری‌ها را به فرصت تبدیل کرده است؛ فرصت‌هایی که نه تنها برای خود فرد بلکه برای جامعه نیز راه‌گشا بوده است. به همین دلیل است که نگارش و انتشار چنین آثار ارزشمندی، تنها بازگویی زندگی یک فرد نیست، بلکه بخشی از بازنمایی فرهنگ و تاریخ ما به شمار می‌رود؛ فرهنگی که باید ماندگار بماند و نسل‌های آینده نیز بتوانند از آن بیاموزند.

سپس دکتر نیازی، پژوهشگر و ناقد کتاب مزبور درباره کتاب «کیمیای مهر او» عنوان کرد: گفت‌وگوهای فراوانی با اعضای خانواده و نسل‌های مختلف صورت گرفت و نشان داده شد که چگونه معادله «زندگی، مبارزه، سیاست» همگی در خدمت علم قرار گرفت و علم نیز نهایتاً در خدمت اخلاق بود. این پیام اصلی زندگی آیت‌الله مهدوی کنی است؛ مسیری که نه بر اقتصاد و مسائل مادی، بلکه بر علم، آگاهی، حل مسئله و در نهایت اخلاق بنا شده است. این کتاب و آثاری از این دست سرمایه‌ای برای آینده‌اند. همان‌گونه که آیت‌الله مهدوی کنی و همسرشان توانستند پیوندی میان نسل‌های گذشته، میانی و امروز برقرار کنند، این روایت نیز می‌تواند پلی میان نسل‌ها باشد؛ پلی که بر پایه علم، عشق، خانواده و اخلاق بنا شده است.

در پایان پیوند سفری، نویسنده کتاب «از کیمیای مهر او» تصریح کرد: در این مسیر فهمیدم که زندگی آیت‌الله مهدوی کنی با همه مبارزه و سیاست نهایتاً به علم، اخلاق و محبت ختم می‌شود؛ مهربانیِ پدرانه‌ای که ما دانشجویان در سخنرانی‌های ایشان حس می‌کردیم. اتکای روایت به خانواده، اعتماد چندسویه، و مهارت دکتر نیازی در تاریخ شفاهی، لایه‌های تازه‌ای از زندگی حاج‌آقا و حاج‌خانم را آشکار کرد؛ چیزهایی که حتی برای ما قدیمی‌های دانشگاه هم نو بود. به‌گمانم «کیمیای مهر» توانسته این پیوند خانواده–علم–اخلاق–محبت را، با زبانی مستند و در عین حال صمیمی، برای نسل‌های مختلف قابل لمس کند.