نظریه قرآن بسندگی از دیدگاه آیت الله مهدوی کنی(ره) و آیت الله جوادی آملی

دفتر مطالعات و تحقیقات علمی معاونت پژوهشی و فناوری دانشگاه امام صادق(ع) پردیس خواهران اقدام به برگزاری سومین نشست از سلسله نشست‌های اندیشه‌های تلفیقی حضرت آیت الله محمد رضا مهدوی کنی (ره) با عنوان نظریه قرآن بسندگی از دیدگاه آیت الله مهدوی کنی(ره) و آیت الله جوادی آملی در روز یکشنبه 4 خرداد ماه 1404 در سالن بانو امین نمود. دکتر محمد عترت دوست و دکتر فاضله میرغفوریان از سخنرانان نشست مزبور و دکتر نیکو دیالمه؛ عضو هیأت علمی دانشگاه امام صادق علیه‌السلام پردیس خواهران، دبیر علمی آن بودند.

دکتر میرغفوریان در این نشست به پیوند ناگسستنی قرآن و عترت در فهم دین اشاره کرد و تصریح نمود: قلمرو و تاثیرگذاری قرآن کریم و رسالت پیامبر اکرم(ص) جهانی و جاودانی است. دو شرط همگانی بودن کتاب هدایت، داشتن زبان جهانی و سودمند بودن برای همگان است.

وی در ادامه به سلامت فطرت به عنوان شرط بهره‌مندی از قرآن کریم اشاره کرد و به تشریح شیوه‌های تبیین معارف در قرآن مبتنی بر مراتب و انواع فهم در انسان‌ها شامل حکمت، موعظه حسنه و جدال احسن پرداخت. همچنین در ادامه ضمن بیان مفهومی تفسیر مبنی بر روشن کردن و پرده‌برداری از چهره کلمه یا کلامی که براساس قانون محاوره و فرهنگ مفاهمه ایراد شده باشد تصریح نمود: متنی که برای دستیابی به مبادی تصوری و تصدیقی آن نیاز به تدبر باشد، نیاز به تفسیر دارد.

عضو هیات علمی پردیس خواهران در ادامه ضمن اشاره به اقسام تفسیر قرآن کریم شامل تفسیر قرآن به قرآن، قرآن به سنت و قرآن به عقل، به دلایل استقلال قرآن کریم شامل نور و مبین بودن قرآن کریم، تبیان کل شیء بودن قرآن کریم و همچنین دعوت به تدبر در قرآن کریم در نتیجه درک عدم اختلاف در اجزاء درنتیجه اعتقاد به الهی بودن آن، پرداخت و در پایان ضمن پاسخ به سوالات حضار در رابطه با موارد مطروحه، اشکالات استقلال قرآن در حجیت و فهم را تبیین نمود.