دومین جلسه از کارگاه نقد و بررسی شبهات وارد به جایگاه زن در سنت علوی

دومین جلسه کارگاه طرح هجرت با موضوع «نقد و بررسی شبهات وارد به جایگاه زن در سنت علوی » با حضور دکتر مومن، عضو هیأت علمی پردیس خواهران ، با حضور جمعی از دانشجویان در فضای مجازی اسکای روم برگزار شد.

دکتر مومن در این کارگاه ضمن اشاره به یکی از شبهاتی که با استناد به متون دینی در متزلزل ساختن شخصیت انسانی زن نقش بسزایی ایفا نموده پرداخت و خاطر نشان کرد: شبهه نقصان عقل زنان به دلیل ارتباط وثیق عقل آدمی با ماهیت وجودی او، بر سایر مباحث حوزه زنان تاثیرگذار بوده و مبنای تحلیل سایر ویژگی‌های زنانه نیز شده است.

وی در همین راستا به معنا شناسی واژگانی عقل و نقصان پرداخت و به معنای لغوی و اصطلاحی عقل در علوم مختلف مربوطه و بررسی دیدگاه حضرت علی (ع)در آن مورد پرداخت.

دکتر مومن افزود: با بررسی سندی احادیث خصوصا خطبه ۸۰ نهج البلاغه، نمی‌توان در خصوص احادیث ادعای قطع و تواتر نمود و حجیت این اقوال به دلیل ضعف سندی ساقط است و نمی‌تواند با افعال سراسر تکریم حضرت علی در خصوص بانوان معارضه داشته باشد.

وی تصریح نمود: به فرض انتساب احادیث به حضرت علی (ع) در خصوص نقصان عقل زنان، باید به گونه ای باشند که با سایر معارف قرآنی و دینی هماهنگ باشند.در حالیکه اکثر این آراء و توجیهات چنین همسویی ندارند.

دکتر مومن در همین راستا افزود: نهایت معنایی که با توجه به شواهد و قرائن قطعیه قرآنی و روایی است، تفاوت زن و مرد در غلبه احساس یا تعقل است نه نقص و کاستی زن.زن و مرد به لحاظ تکوینی و روحی ،آفرینشی متفاوت دارند .مرد به طور نوعی و غالبی گرایش به تعقل و زن گرایش به احساس دارد.بر اساس همین وظایف و مسئولیتهاست که زن و مرد نقش و جایگاه خاص خود را در خانواده و اجتماع دارند هرچند که در رسیدن به کمال انسانی و یافتن بالاترین مراتب معنوی با هم یکسانند .

وی در پایان به منظور تبیین و تکمیل معنای استنباط شده از روایات گفت: از جمله دلالت واژه نقص در روایت بر معنای تفاوت، به پشتوانه آیات قرآن و ارائه شاهد مثال‌هایی از خود کلام و سیره علوی در اثبات این برداشت. در آیات و روایات مواردی است که گفته شده مضمون آنها مؤید نقصان عقل زنان است، ولی براساس تفاسیر و نظرات علما می‌توان آنها را ناظر به تفاوت زن و مرد در حاکمیت روح تعقل در مرد و روح احساس در زن دانست و در راستای اثبات این تفاوت و نه نقص، از آنها استمداد جست. در واقع دلالت روایات مورد نظر بر تفاوت، باعث می‌شود تا تمامی این متون همسو شده و مؤید و ناصر یکدیگر باشند.