دلنوشته فرمانده بسیج دانشجویی پردیس خواهران خطاب به ریاست محترم دانشگاه

دلنوشته فرمانده بسیج دانشجویی پردیس خواهران خطاب به ریاست محترم دانشگاه به مناسبت چهارمین سالگرد ارتحال ملکوتی آیت الله مهدوی کنی(ره)

اسئلک اللهم اجمل الصبر عندالمصیبه وافضل الشکر عند موضع الشکر و التسلیم عند الشبهات و اسئلک القوه فی طاعتک و الضعف عن معصیتک

چند سال پیش اواخر مهرماه از تلویزیون جمهوری ااسلامی ایران اخبار ناخوش احوالی رئیس مجلس خبرگان رهبری را شنیدم. آن موقع نمیدانستم ایشان عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام نخست و وزیر ایران پس از محمد جواد باهنر، دبیر شورای نگهبان، وزیر کشور و غیره و غیره و غیره.... هم بوده اند. حتی نمی‌دانستم ایشان پایه گذار و رئیس دانشگاه امام صادق(ع) هستند. آن روزها من فقط چهره مردی جا افتاده را می دیدم که می‌دانستم عالمی بزرگ و سیاستمداری صادق است. 29 مهر ماه خبر ارتحال ایشان را شنیدم غمگین شدم اما تازه متوجه شدم چه کسی از این دنیا رفته است. دانشجوی دانشگاهی شدم که ایشان پایه گذارش بود تازه وقتی فهمیدم او کیست که دانشگاه آرمانی اش را به چشم دیدم....دانشگاهی که شاید هزاران سنگ بر سر راه تاسیسش انداخته بودند و اگر عقیده ای محکم پشت تلاش‌ها و فداکاری‌های ایشان  و خانواده‌شان نمی‌بود هر بار از راه رفته خود پشیمان می‌گشتند.

آن وقت بود که صبر را در مشی بازماندگانش دریافتم که حتی پس از رحلت او استوار در صحنه دفاع از دانشگاه اسلامی ایستادند و از خط نفاق و رانت خواری و آقازادگی دوری جستند و اگر جایگاهی یافتند دلیلی نداشت الا فضیلت و شایستگی آنها.

شکر را اینجا آموختم..... هنگامی که دیدم خط فکری انقلابی هنوز زنده است در جامعه ای کوچک که انشاالله روزی جهانی خواهد شد.

هنگامی که هم نوعان فکری و عقیدتی خودم را در میان پیروان این مکتب پیدا کردم....  شکر را اینجا آموختم، زمانی که شاگردی کسانی نصیبم شد که نفسشان حق  و کلامشان ناقد بود... شکر را اینجا آموختم، وقتی زنی مادرانه و دلسوزانه مدیریت یک مجموعه را برعهده داشت و به ما درس عزت نفس و خور باوری می‌داد ....

و تسلیم را...... در این سالها دریافتم که تنها راه در امان ماندن از شبهات تسلیم محض بودن در برابر حق است ......

به شنیده‌ها اکتفاء نکردن و گشتن و حقیقت را یافتن ..و اکنون پس از سه سال زندگی کردن در هوای دانشگاهی که دستانم را محکم گره زده با اسلام و انقلاب ...برخود لازم می‌دانم ثواب هر قدمی که در این راه برمی‌دارم را به پدر معنوی‌ام آیت الله مهدوی کنی و مادر معنوی‌ام حاجیه خانم مهدوی کنی تقدیم نمایم

والسلام علی من اتبع الهدی ..........