جایگاه صلح در حقوق بین الملل

نشست حقوقی جایگاه صلح در حقوق بین الملل از سوی کانون هلال احمر با همکاری انجمن علمی حقوق در پردیس خواهران دانشگاه امام صادق (علیه السلام) برگزار شد.

به گزارش روابط عمومی پردیس خواهران، در این نشست دکتر توکل حبیب زاده، عضو هیئت علمی دانشکده حقوق دانشگاه امام صادق(علیه السلام) و داوود پیرانی، دبیر کمیته صلح و بشردوستی جمعیت هلال احمر در جمع استادان و اعضای هیئت علمی و دانشجویان پردیس خواهران به ایراد سخنرانی پرداختند.

پیرانی در ابتدای نشست، ضمن اشاره به مفهوم صلح، توجه به مفهوم صلح ایران اسلامی و معیارهای آن را لازم و ضروری دانست و در این باره گفت: ما در بحث صلح همیشه احساسی برخورد کردیم، در حالی که نگاه باید ساختاری باشد. به این صورت که صلح باید بر اساس احکام اسلامی و فقه و حقوق تبیین شده و به عنوان یک جایگاه با دید مدیریتی شکل بگیرد.

دکتر حبیب زاده در ادامه نشست ضمن اشاره به آیات قرآن در زمینه صلح بیان کرد: آیات قرآن نشان داده اند که اصل در اسلام صلح است و نه جنگ. ولی اگر جنگی پیش آید دفاع، هم مقدس و هم لازم است هر کس به نوبه خود از شرف، وطن، دین و ناموسش دفاع کند.

وی در ادامه به مفهوم حقوق بین الملل و قواعد آن از گذشته تاکنون اشاره کرد و ادامه داد: حقوق بین الملل در دوره های مختلف تفاوت دارد. به گونه ای که در قواعد و روابط حاکم بر حقوق بین الملل کلاسیک، دولت مورد توجه بود. بعد از آن سازمان بین المللی و روابط بین دولت ها شکل گرفت و سپس افراد، مورد توجه حقوق بین الملل قرار گرفتند. به این صورت، امروز شخص انسانی جایگاه رفیعی در این ساختار دارد.

عضو هیئت علمی دانشگاه امام صادق (علیه السلام) در این باره افزود: قواعد حقوق بین الملل از نظر ماهیت شامل سه قاعده می شود. اولین قاعده مربوط به تعهدات متقابل است مانند انواع موافقت نامه ها، دومین قاعده حاکی از وجود یکسری ارزش های مشترک بین همه دولت های عضو جوامع بشری و سومین آن مربوط به حقوق افراد انسانی است.

دکتر حبیب زاده در ادامه به مفهوم صلح در دو قالب منفی و مثبت پرداخت و تصریح کرد: صلح منفی همان فقدان جنگ و حفظ وضع موجود است در حالی که در صلح مثبت علاوه بر عدم وجود جنگ، رعایت حقوق بشر، رعایت عدالت و مواردی از این حیث مورد توجه قرار می گیرد.

وی در خاتمه خاطرنشان کرد: صلح و امنیت در کنار هم معنا پیدا می کنند. در نتیجه با تحول معنای صلح، مفهوم امنیت هم از گذشته تاکنون متحول شده است به این صورت که امنیت ملی در گذشته شامل امنیت دولت ها و حفظ حاکمیت و تمامیت ارضی آنان می شد و با همان صلح منفی همراه بود. سپس این مفهوم از سطح ملی فراتر رفت و بحث امنیت بین المللی مطرح شد و در نهایت به امنیت انسان محور رسید که با صلح مثبت همراه است.