شاخص های کرامت انسانی

در سومین روز از مراسم عزاداری دهۀ دوم محرم، وجوب احترام و کرامت های انسانی، برای عاشقان اهل بیت (علیهم السلام) تشریح شد.

به گزارش روابط عمومی پردیس خواهران، دکتر پورعبدالله، عضو هیئت علمی پردیس خواهران دانشگاه امام صادق (علیه السلام) در آخرین روز از مراسم عزاداری دهۀ دوم محرم که توسط معاونت دانشجویی و فرهنگی برگزار شد با استناد به آیۀ 70 سورۀ اسرا، موهبت خدادادی کرامت انسانی را مورد واکاوی قرار داد.

وی گفت: انسان، به عنوان برترین مخلوق الهی، دارای کرامت ویژه نسبت به دیگر موجودات است. مظهر کرامت انسان، دارا بودن روحی خدایی است. ا­نسان ها فی نفسه از حقوقی اولیه و ذاتی برخوردارند که مبنای آن کرامت ذاتی فرادینی، فرازمانی و فرامکانی انسان است، به این معنا که مؤمن و ملحد به دلیل ا­نسان بودن، از این حقوق برخوردارند.

دکتر پورعبدالله در ادامه، کرامت های انسانی را به دو دستۀ ذاتی و دینی تقسیم نمود و با تاکید بر آیات و روایت های مختلف به بررسی آنها پرداخت و افزود: مقصود از کرامت ذاتی آن است که خداوند انسان را به گونه ای آفریده که در مقایسه با برخی موجودات دیگر، از لحاظ ساختمان وجودی از امکانات و مزایای بیشتری برخوردار است.

عضو هیئت علمی پردیس خواهران دانشگاه امام صادق (علیه السلام) با اشاره به داستان یاری حضرت علی (علیه السلام) به مستمند مسیحی و اشاره و سفارش آن امام همام به کمک انسان ها فارغ از دین و مسلک گفت: این نوع کرامت،  در واقع حاکی از عنایت ویژۀ خداوند به انسان است و همة انسان ها از آن برخوردارند، از این رو، هیچ کس نمی تواند و نباید به خاطر برخورداری از آنها بر موجودات دیگر فخر فروشد و آن را ملاک ارزشمندی و تکامل انسانی خود بداند یا به خاطر آن مورد ستایش قرار گیرد.

سخنران این مراسم سپس در تشریح دومین نوع کرامت، یعنی کرامت دینی، با نقل خطبۀ 215 نهج البلاغه، بیان کرد: مقصود از کرامت دینی، دستیابی به کمال هایی است که انسان در پرتو ایمان و عمل صالح به دست می آورد. در این نوع کرامت، ارزش های انسانی و دینی، ملاک و معیار تقرب در پیشگاه خداوندی است. با این کرامت است که می توان واقعاً انسانی را بر انسان دیگر برتر دانست.